تجربیات و دستاوردهای علمی نشان داده است که انسانهای اجتماعی در زندگی شخصی، عاطفی و کاری از موفقیت بیشتری نسبت به افراد منزوی برخوردارند. ما انسانها مخلوق عاداتمان هستیم و از هر کاری که برخلاف عاداتمان باشد پرهیز می کنیم.خدا نکند که انزوا جزء عاداتمان شود.
بگذارید روی بحث عادات بیشتر مانور بدهیم: مرد مجردی را در نظر بگیرید که وارد یک مهمانی می شود و از قضا در آنجا با یک خانم زیبا برخورد می کند و سعی می کند تا با وی ارتباط برقرار کند:
الف- اگر او شخصی باشد که به تنهایی و خانه نشینی عادت کرده ، آنگاه تصور جلو رفتن و صحبت کردن با آن خانم برای او به سختی پریدن از پشت بام یک ساختمان چهار طبقه است.
ب- اگر او شخصی اجتماعی باشد که با هر کسی که می بیند صحبت می کند آنگاه صحبت نکردن با آن خانم زیبا برای او به سختی پریدن از بام یک ساختمان چهار طبقه است.
ببخشید که مثالم کمی آبکی بود. اما فکر می کنم توانستم حق مطلب را بیان کنم. خلاصه اینکه اجتماعی شدن چیزی نیست که با یکی دو روز تمرین کردن در انسان شکل بگیرد بلکه یک عادت رفتاری است که باید با تمرین و ممارست آن را در خود نهادینه کرد. در ادامه به شرح چهار ویژگی کلیدی یک فرد اجتماعی می پردازیم:
1- او ترجیح می دهد اکثر وقت خود را در کنار دیگران بگذراند: اگر دوستانتان شما را به بیرون دعوت کردند قبول کنید. اگر می توانید کاری را هم در خانه و هم بیرون از خانه انجام دهید، خب آن را در بیرون از خانه انجام دهید. چیزی که گفتم بدان معنا نیست که برای خود هیچ وقتی نگذارید (هر شخصی گاهی نیاز دارد که تنها باشد). تمام چیزی که می خواهم بگویم که فرصت های بودن در کنار دیگران را از دست ندهید. اگر به یک مهمانی مزخرف دعوت شدید که هیچ شخصی را در آنجا نمی شناسید به آنجا بروید و سعی کنید خوش بگذرانید.
2- او مسئولیت شروع یک گفتگو را بر عهده می گیرد: هر کسی می تواند منتظر بماند تا کسی سر صحبت را با او باز کند اما این اتفاق ممکن است هرگز پیش نیاید. تنها راهی که می توان مطمئن شد که گفتگویی اتفاق می افتد این است که خودتان آن را آغاز کنید.
3- او از بیان نظراتش ترسی ندارد: نمی خواهم بگویم که باید هر حرفی را که به ذهنتان آمد در هر مکانی به زبان آورید. اما اگر به چیزی که در ذهن دارید ایمان دارید، حتما آن را بروز دهید.
4- او همیشه لبخند بر لب دارد: هیچ کس از دیدن افرادی که لبخند به لب دارند حالش بد نمی شود. لبخند کلید آغاز یک گفتگو است.
از قدیم گفتند تقلید برخی رفتارها منجر به عادت می شود. اگر 4 رفتار بالا را تقلید کنید مطمئنا پس از مدتی فردی اجتماعی خواهید شد. دیگر تئوری بس است. وقت آن رسیده که عمل کنید. ماموریت شما از همین حالا آغاز شد: از شما می خواهم که تا 10 روز لبخند به لب داشته باشید. حتی وقتی در اتومبیلتان نشستید، حتی وقتی در خانه تنها هستید، می خواهم لبخند بزنید. شاید اولش سخت باشد، اما به مرور عادتتان می شود. باور کنید با لبخند به لب داشتن شبیه آدمهای احمق نمی شوید. کاری که گفتم را فقط برای 10 روز انجام دهید، تا نتیجه آن را روی خود و رفتار اطرافیانتان ببینید. ماموریت دوم شما این است که کمی به گردن مبارکتان استراحت دهید و انقدر کاشی های راهرو و سنگ فرشهای خیابان را نشمارید. کمی سرتان را بالا بیاورید و به اطرافتان دقت کنید. می خواهم تا 10 روز با هر کسی که می بینید 3 تا 4 ثانیه ارتباط چشمی برقرار کنید. توجه کنید که دو ماموریت باید به موازات هم انجام شوند. موفق باشید.
